توزیع شناسنامه برای شهروندان یک کشور همانقدر با اهمیت و دارای ارزش است که برای یک مسافر، گذرنامه و روادید مهم پنداشته میشود. اما در افغانستان برعلاوهی این موضوع، توزیع شناسنامه بخاطر مشخص نمودن آمار نفوس کشور از یکشور و تعیین شمار گویشگران زبان های رسمی در افغانستان (فارسی و پشتو) از سوی دیگر، مهم و لازمی پنداشته میشود.
شاید به همین منظور دولت افغانستان مصمم است تا توزیع شناسنامهی معیاری (برقی) را برای اتباع کشور آغاز نماید که این موضوع در جای خود کاریست در خور ستایش، آنهم به شرطیکه از توزیع (عمدی) این شناسنامه ها برای چرکستانی ها (پاکستانی ها) جداً جلوگیری بعمل آید.
اما در کاپی یکی از این شناسنامه ها که در تارنماها ردوبدل میشود، دیده میشود که این شناسنامه ها به زبان های پشتو و انگلیسی نوشته شده است و ملیت اقوام مختلف افغانستانی درآن "افغان" (پشتون) تذکر داده شده است.
حال، نمیدانم اشخاص مغرض و متعصب ایکه در این پروژه دست اندرکان بوده اند برمبنای کدام منطق شناسنامه های مردم افغانستان را که به یقین اکثریت مطلق آنان زبان پشتو را نه میفهمند و نه میشناسند، به پشتو و انگلیسی چاپ و توزیع می نمایند در حالیکه بند اول مادهی شانزدهم قانون اساسی افغانستان دوزبان (فارسی و پشتو) را به حیث زبان های رسمی کشور میشناسد. " از جمله زبانهای پشتو، دری، ازبکی، ترکمنی، بلوچی، پشه یی، نورستانی، پامیری و سایر زبــانهای رایج در کشور، پشتو و دری زبانهای رسمی دولت می باشند".
از سویی هم بند سوم مادهی چهارم قانون اساسی کشور مردم افغانستان را به حیث اقوام مختلف به رسمیت شناخته است. " ملت افغانستان متشکل از اقوام پشتون، تاجک، هزاره، ازبک، ترکمن، بلوچ، پــــشه یی، نـورستانی، ایماق، عرب، قرغیز، قزلباش، گوجر، بـراهـــوی وسایـر اقـوام می باشد". و طبعیست که اکثریت مطلق این اقوام زبان مادریشان را به عنوان زبان نخست و زبان فارسی را به حیث زبان دوم میشناسند و در کارهای روزمرهگی خود از زبان های خودشان و سپس از زبان دری در افهام و تفهیم یکدیگر استفاده میکنند. جالب اینکه اکثریت مطلق پشتونها اعم از دهاتی و شهری، با زبان شیرین و گویای فارسی افهام و تفهیم کرده میتوانند و برعکس شمار بسیار اندک آنهم شهری های تاجیک، ازبک، هزاره و... میتوانند پشتو را بفهمند (نه اینکه پشتو را بفهمانند) بدین معنا که اینها تنها میتوانند زبان پشتو را درک کنند ولی با این زبان صحبت کرده هم نمیتوانند.
پس با توجه به آنچه در بالا تذکر داده شد، سوال اساسی اینجا مطریح میشود که آقایان فاشیست و متعصب پشتون تبار برمبنای کدام عقل، منطق و خرد – شناسنامه های مردم افغانستان را به زبان بدوی کوچی نشین ها، میخواهند چاپ و توزیع نمایند؟
و اینهم در جای خود مورد بحث است که چرا طرف دیگر این شناسنامه ها به زبان انگلیسی انتخاب شده است؟ آیا شناسنامه ها را برای افغانستان و افغانستانی ها میخواهید بسازید یا برای کشورهای بیرونی که زبان انگلیسی را در آن جا داده اید؟ اگر میخواهید شناسناه ها را برای کشورهای خارجه بسازید، پس گذرنامه و روادید برای چیست؟ اینها همه بدین معناست که در عقب ین پروژه دستهای کلان سیاست مغرضانهی قوم ستیزی و زبان ستیزی نهفتهاست که به یقین آیندهی خطرناکی را برای افغانستان به دنبال خواهد داشت. آینده ایکه آنوقت نه کرزی، نه احدی، نه زاخیلوال و نه احمدزی؛ هیچکدام جلو بحران ایراکه توزیع این شناسنامه ها به دنبال خواهد داشت، گرفته نخواهند توانست.
مضحکتر از همه اینکه در این شناسنامه ها، ملیت مردم افغانستان به جای (تاجیک، ازبیک، هزاره، پشتون، عرب، گوجر و...؛ "افغان" (پشتون) ذکر شده است!!!؟؟؟ چه عجب! میخواهند با این پروژه نام های شریف، نیک و مبارک اقوام تاجیک، ازبیک، هزاره، ترکمن، بلوچ، ایماق، پشهیی، نورستانی، گوجر و... مردم افغانستان را برای ابد مسخ و نابود سازند، بیخبر از آنکه چنین کاری اصلاً امکان پذیر نیست که نیست.
حال، با یک نظری گذرا درخواهیم یافت که پشتونها در افغانستان به ناه های مختلف رهبران سایر اقوام را یا فریفته اند ویا با تطمیع دهن آنان را بسته اند و به چشم و دهن دیگر اقوام ساکن این سرزمین خاک پاشیده، همه چیز آنها را از آن خود ساخته اند.
سرود ملی افغانستان = پشتو
نام های نهادهای اکادمیک، شهرها و جاده ها و حتی بیمارستانها و سینماها و ... = پشتو
پول افغانستان = پشتو
روادید افغانستان = پشتو
و... = همه و همه پشتو، بالآخره اینجا دیگران هم زندگی می کنند و حق دارند تا به زبان شان احترام گذاشته شود.
در اینمورد بیجا نخواهد بود که همه اقوام غیر پشتون افغانستانی، انگشت انتقاد را بجانب رهبران خود مشمول رهبران جهادی، رهبران سیاسی و حتی رهبران نظامی شان نمایند. تاجیک ها باید در اینمورد از پروفیسور برهان الدین ربانی رهبر معظم جهاد ومقاومت و رییس شورای عالی صلح، مارشال محمد قسیم فهیم معاون اول رییس جمهوری و نیز از محمد یونس قانونی و داکتر عبدالله عبدالله رهبران گروه مخالف حکومت در این مورد استجواب نمایند که چرا خاموش هستند و کاری از پیش نمیبرند و به همینگونه هزاره ها باید از کریم خلیلی معاون دوم رییس جمهوری و حاجی محمد محقق و... پرشس نمایند که آنها چرا در اینمورد مهم خاموشی اختیار کرده اند؛ و طبعاً جوابگوی ازبیک ها باید جنرال عبدالرشید دوستم باشد و به همین گونه... هر رهبر و مرشدی باید در این مورد به مردم خود پاسخگو باشد.
اما آنچه من به عنوان پیشنهاد در اینجا میتوانم مطرح کنم اینها هستند:
1= اعضای محترم مجلس نمایندگان کشور که بالاتر از 170تن آنان افغانستانی غیرپشتون هستند (افغان یا همان پشتونتبار نیستند) باید برای جلوگیری از محو شدن هویت تاریخی خود، در این مورد اقدام عاجل نمایند و دهن متعصبان سیه دل و کورخوان پشتونتبار و مجریان این برنامهی زشت را به خاک ملوث بمالند.
2= مردم غیر افغان افغانستانی باید در مقابل این اقدام جاهلانه و نابخردانهی متعصبان قرن با راه اندازی نافرمانی های مدنی اعتراض خود را ثبت تاریخ کشور نمایند.
3= همه غیر پشتون ها در افغانستان، باید برای حفظ هویت تاریخی و نام مقدس ملیت هایشان از قبول و گرفتن این شناسنامه های خودساختهی پشتون ها به شدت ابا ورزند و هرگز حاضر به اخذ چنین شناسنامه ها نگردند و این ننګ تاریخ را قبولدار نشوند زیرا تا جهان است این لکه از دامن شان پاک نخواهد شد. یک جواب دندان شکن باید به این فاشیست ها داده شود که تا قرن ها برایشان درسی باشد فراموش ناشدنی.