سخنی چند پیرامون نوروز

 

برپای مراسم و وتجلیل جشن ها بیانگر هویت ملی ، فرهنگی  و تاریخی اقوام وملیت ها ست واین جشن ها ، علایق ، سلیقه ها و تعلقات قومی آن دیار را به نمایش میگذارد. نوروز باستان که یکی از سنت های با ارزش سرزمین های آریایی نشین (افغانستان ، تاجکستان ، ایران ...) است یکی از این جشن های میباشد که بخشی از هویت فرهنگی وتاریخی آریائیان را به نمایش میگذارد یعنی عمر این فرهنگ برابر است به درازای عمر اقوام آریایی. نظر به رویات اساطیره آریائیان در در زندگی باستانی خویش دارای دوفصل سرما وگرما بودند که در آغاز این فصل ها جشن برگذار میکردند. یکی از این مراسم که در آغاز فصل سرما برگذار میشد برابر بود با 21 ام میزان (مهرماه) و بنام جشن مهرگان یاد میشد که مسعود سعد سلمان در این مورد گفته است

روز مهر و ، ماه مهر و جشن فرخ مهرگان

مــهر بفزا! ای نگار مــهر چــهر ، مــهربان

وجشن دیگری آنها مصادف بود به نخستین روز های فصل گرما که حال به جشن نورز شهرت دارد. پژوهشگران وسخن پردازان نوروز را به جمشید شهریار بزرگی سلسله پیشدادی نسبت داده و آن را نورزو جمشیدی گفته اند ودر مورد فلسفه نورز روایات مختلف وجود دارد در برخی از منابع آمده است که در این روز چمشید یما نخستین پادشاه آریائیان نیشکر را یافت ومردم از پیدایش نیشکر شگفت زده شدند وجمشید دستور داد تا از شهد آن شکر آماده کنند و بر مردم توزیع کنند از این روز این روز را نوروز یا روز نو نامیدند .  اما در بعضی از منابع آمده است که اهریمن بلای خشکسالی وقحطی را برزمین فرونشاند وباد را از وزش انداخت ونزدیک بود عالم دچار فساد شود چمشید به امر خداوند (ج) بر جنگ با اهریمن پرداخت و در پایان اورا شکست داد و با شکست اهریمن قحطی و خشکسالی از روی زمین دور شد ومردم این روز را روز نو ویا نوروز نامیدند.

مجله فرهنگ آریانا با نقل از گفته های فردوسی شاعر توانای زبان پارسی در مورد نورز چنین نبشته است. « جمشید بعد از یک سلسله اصلاحات اجتماعی، بر تخت زرین نشست و فاصله بین دماوند تا بابل را در یک روز پیمود و آن روز ( روزهرمزد) از فروردین ماه بود. ( هرمزد روز اول فروردین را می گفتند) چون مردم این شگفتی از وی بدیدند جشن گرفتند وآن روز را "نوروز" خواندند »...